حجت الاسلام و المسلمین محمدیان مطرح کرد؛

صوت| جلسه چهل و چهارم محفل دانشجویی «تدبر در قرآن»/ یکی از اسباب مغفرت؛ عفو و گذشت از بندگان خدا

چهل و چهارمین محفل دانشجویی تدبر در قرآن روز یکشنبه ۸ خرداد ۱۴۰۱ با حضور جمعی از دانشجویان و فعالین فعلی و سابق دانشجویی در مسجد دانشگاه تهران برگزار شد. حجت الاسلام و المسلمین محمدیان در این محفل قرآنی به تفسیر آیه ۱۳۴ سوره مبارکه آل عمران پرداختند.

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ صوت جلسه چهل و چهارم را در ادامه را گوش می دهید.

خلاصه ای از مطالب گفته شده به شرح زیر می باشد:

جلسه چهل و چهارم تدبر در قرآن کریم ادوار جریان دانشجویی با سخنرانی حضرت حجت الاسلام والمسلمین محمدیان

موضوع: یکی از اسباب مغفرت؛ عفو و گذشت از بندگان خدا با تدبر در آیه 134 سوره مبارکه آل عمران

زمان: هشتم اردیبهشت ماه 1401، پیش از اقامه‌ی نماز مغرب و عشاء

مکان: مسجد دانشگاه تهران

در آغاز این جلسه و با توجه به هم‌زمانی این جلسه با روز عزای عمومی به دلیل حادثه‌ی دلخراش متروپل آبادان، حضرت حجت‌الاسلام و المسلمین محمدیان با اشاره به این مساله از حاضرین خواست برای شادی روح گذشتگان این حادثه یک صلوات با توجه بفرستند.

در ادامه ایشان به جمع‌بندی جلسه‌ی پیش پرداختند؛ خداوند متعال در قرآن حدود 300 بار به عفو و بالاتر از آن تبدیل گناهان به حسنات اشاره کرده است. خدا می‌داند که انسان ممکن است خطا کند، از این رو همواره درِ بخشش باز است و حتی بالاتر از آن، خداوند خود به دنبال بندگانش می‌رود. مغفرت رحمت خاص خداوند است و حتی در بهشت هم برقرار است.

اما اسباب مغفرت چیست؟ در ادامه‌ی جلسه ایشان 12 مورد از اسباب مغفرت را نام بردند.

1-    استغفار که خیلی در قرآن مطرح شده. ایشان به فرمایش مقام معظم رهبری در دیدار کارگزاران نظام اشاره کردند که ایشان فرمودند: "خب حالا از چه چیز استغفار کنیم؟ ...؛ یک دسته هم گناهانی است که به معنای ترک فعل است؛‌ فعل نیست، ترک فعل است؛ یک کاری را باید انجام میدادیم [امّا] انجام ندادیم. ...."
2-    تقوا
3-    ایمان به رسول خدا (صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِه) و تبعیت از ایشان
4-    استغفار رسول خدا برای مومنین
5-    هجرت و جهاد
6-    شهادت در راه خدا
7-    اجتناب از کبائر
8-    نماز
9-    انفاق و صدقات
10-    قرض‌الحسنه
11-    قول سدید
12-    عفو و گذشت از بندگان خدا

در توضیح مورد دوازدهم ایشان به آیه‌ی 134 سوره‌ی مبارکه‌ی آل عمران اشاره داشتند. «الَّذِینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ». این آیه چند نکته‌ی اساسی دارد. نخست بخشش در سختی و آسانی، دوم فرو خوردن خشم، سوم گذشت از بندگان خدا و چهارم محبت خدا به افرادی است که این 3 صفت را دارند. قرآن حق جبران ظلم را به مظلوم می‌دهد ولی در صورت بخشش اجر بیشتری قائل می‌شود. سپس ایشان به دو بخشش تاریخی حکومتی اشاره کردند. یکی بخشش مشرکین قریش در زمان فتح مکه توسط پیامبر گرامی اسلام (صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِه) و دیگری بخشش بزرگان بصره و عایشه توسط امیرالمومنین (ع) پس از پیروزی در جنگ جمل بود. همچنین به دو بخشش در پیشامدهای زندگی خصوصی توسط اصحاب ائمه (ع) اشاره کردند. یکی بخشش شخصی که به مالک اشتر توهین کرده بود و دیگر بخشش کسانی که درباره‌ی یونس (یکی از یاران امام رضا (ع)) حرف‌های ناروا زده بودند. در پایان، ایشان به بخشش و گذشت در زندگی خانوادگی و اهمیت آن پرداختند.